Hoe was Samoëns, in Juli 2020?

 In Nieuws

In Juli waren wij weer in Samoëns voor een bergcursusweek. Er is elk dag volop gevlogen, en zowel de cursisten als de vrijvliegers hebben vele mooie vluchten kunnen maken. We hebben Jarno, een van de cursisten, gevraagd om ons mee te nemen in hoe hij de week beleefd heeft.

“Na vorig jaar een liercursus en een week in Samoëns te hebben gevlogen vertrok ik na een drukke werkweek via een overnachting in Thionville richting Samoëns. Ondanks dat het vorig jaar uitmuntend weer was en de vooruitzichten voor deze week er prima uit zagen was mijn verwachting wat voorzichtig; ik heb te veel dagen op een regenachtig vliegveld rondgehangen om beter te weten.

Het was een prettig weerzien met veel bekende gezichten en gezellig als vanouds. Vooraf stel je uiteraard wat doelen. Met 30 vluchten op zak (waarvan de helft lieren) wilde ik alle oefeningen voor B2 afgerond hebben, de achterwaartse start leren en een paar thermische vluchten vliegen en indien mogelijk een overland met een tandem maken.

De vertrouwde start van Samoëns 1600 was slecht bruikbaar gezien de bouw van een nieuwe skilift, dus de eerste vluchten waren direct vanaf de Pertuiset.

Na het toch enigszins technische landingsterrein bij Mieussy weer even bekeken te hebben en ondanks dat ik bijna een jaar niet gevlogen had voelde de eerste vlucht op zondag heel vertrouwd. Daarna nog twee thermische starts gemaakt en oefeningen gedaan.

De start van Mieussy, met de Mont Blanc in de verte

Maandag was het wederom prachtig weer en het achterwaarts opzetten ging zó lekker dat mijn eerste start achterwaarts was. De tweede start (wederom achterwaarts) was goed thermisch, maar na drie kwartier nam de wind op Mieussy snel toe zodat alle cursisten rap naar beneden moesten en er met oren geland werd. Grappig; als oefening zou ik dat nog best een uitdaging hebben gevonden, maar wanneer het noodzaak is en je focust op de landing gaat het eigenlijk vanzelf en stress-vrij.

Conclusie na dag 2; alle doelen (behalve een overlandvlucht) gehaald en al ruim 2 uur gevlogen. Het instructieteam van Maurik had daar toch een iets andere visie op, zodat we dinsdag vol goede moed naar Annecy vertrokken.

De start ziet er uit als een de instagram van de locale VVV; een glooiende helling van kunstgras en daarachter een waanzinnig uitzicht op het meer van Annecy. De beginnende parapenter ziet ook de andere kant; extreem druk met soms iedere paar seconde een start en tientallen parapentes in de lucht.

Dit deed mij dankbaar terug denken aan een ochtendje strafkamp vorig jaar op een mistige, zompige Utrechtse vuilnisbelt. Groundhandling en opzetten góed beheersen is essentieel om hier veilig te starten.

Het meer van Annecy, met de mooie, maar drukke start. Wel een geweldig mooi uitzicht!

Na een eerste (niet-thermische) vlucht wilde iedereen graag thermisch vliegen en het was erg gaaf om te zien dat ook alle cursisten aardig boven konden blijven. Na wat hoogte te hebben gewonnen bij de start en een stukje west vliegen daalde het nog niet echt. Met de noordenwind was het landingsterrein zo’n beetje binnen valbereik. Na het bereiken van de overkant riep Frans M mij terug en – zonder één slag te draaien – kwam ik net boven starthoogte weer terug op de startplaats.

Ook de laatste vlucht die dag was memorabel. Met een gedraaide wind (Z) en een ontmoeting met een local die op crosswind wel érg graag wilde knuffelen zat ik aan de lage kant en zou ik het – over de weg – nét halen. Het veld ervoor is groot, vlak en groen en na een geslaagde buitenlanding was het inpakken en wegwezen.

Een Nederlands meisje van een jaar of 4 dacht daar heel anders over. Zonder te weten dat ik haar verstond informeerde ze: “Pappa, kan die meneer niet vliegen” aangezien de rest netjes op het vliegveld landde. Mijn ego heb ik ter plekke maar achtergelaten..

Er volgde nog een paar prachtige dagen vanaf de Pertuiset en Samoëns 2000. Één vlucht wil ik er nog uitlichten; na een half uur aan de helling omhoog proberen te komen zat ik eindelijk op een comfortabele 1800 meter toen het plots laminair werd en blééf stijgen. Met een adembenemend uitzicht op de Mont Blanc en het meer van Geneve begon ik mij steeds meer zorgen te maken, want het gebied waar golf stond bleek érg groot, alles in de wijde omgeving steeg. Na 2 minuten met medium grote oren te hebben gevlogen zat ik nog steeds op dezelfde hoogte. Na een waarschuwing aan de rest van degenen die nog in de lucht zaten met veel moeite zuid van Mieussy uiteindelijk af kunnen dalen.

Al met al hebben we een waanzinnig mooie week gehad en was het – ook buiten het vliegen om – een geslaagde week met in totaal 10 vlieguren.

Mijn dank aan het team van Maurik, ik denk dat zij een prima mix hebben gevonden tussen focus op goede en grondige instructie, maar voldoende vrijheid om zelf beslissingen te nemen. Tenslotte is goed en veilig vliegen niet alleen aan je tokkeltjes trekken, maar ook zelf het weer inschatten en besluiten nemen.

Misschien tot in september in Samoëns? Ik ben er weer bij!”

Er zijn uiteraard ook weer vele beelden gemaakt. Deze compilatie is gemaakt door Mark.

Recente berichten
Comments
  • Hans
    Beantwoorden

    Hoi Charly, Mieussy en Samoëns, die goede oude tijd is na 20 jaar nog steeds niet uitgewerkt. Groeten Hans

Laat een reactie achter

Begin met typen en druk op enter om te zoeken