Terugblik van Reinier op Samoëns-week, in Juni 2021

 In Nieuws

Nadat wij in het voorjaar helaas niet naar Lijak/Slovenië konden gaan, was onze eerste bergweek halfweg Juni in Samoëns/Frankrijk. Het was een mooie, goed vliegbare week, waarbij er alle dagen gevlogen is.

Reinier, bij de start van deze week nog cursist, vertelt hoe hij de week beleefd heeft, en hoe de eerste uitstapjes in het overland-vliegen verlopen zijn.

Een paar passen van de helling en de vleugel tilt me van de grond. De spanning die ik tijdens het busritje ervoer valt direct van mijn schouders wanneer mijn voeten de grond verlaten. Het maakt plaats voor dat onbeschrijfelijke gevoel van vrijheid, dat voorbehouden is aan hen, die als een vogel door de lucht zweven. Terwijl de wereld vanonder me wegvalt, doen alle zorgen en kwalen van beneden er ineens niet meer toe. Ik leun ontspannen in mijn zitje en laat mijn ogen strelen door het uitzicht, en zet koers het dal in.

Zo begon de eerste glijvlucht van een week die mijn stoutste verwachtingen zou overtreffen. We hadden het getroffen dat de grenzen nèt weer open waren, en ook de weergoden waren ons gunstig gestemd: iedere dag was vliegbaar en zelfs thermisch, in tegenstelling tot wat het weerbericht had voorspeld. Alleen de eerste dag werd onderbroken door wat druppeltjes, die gelukkig de rest van de week wegbleven.

De eerste dag, zes keer herhaald, zou al aan mijn verwachtingen voor de bergcursus hebben voldaan. Maar het team van Maurik dacht daar blijkbaar anders over. De tweede dag vertrokken we dus met het busje naar Mieussy. Hobbelend over een ruig grindweggetje werden we de Pertuiset op geleid, de historische start waar (zo men zegt) de eerste paraglidingvlucht ooit heeft plaatsgevonden. Daar lag ons een mooie grote startweide met een adembenemend uitzicht op de Mt. Blanc te wachten, wauw! De taak du jour was om door het dal terug te vliegen naar Samoëns. Bij de tweede vlucht kwam er genoeg thermiek los om het te proberen. Achter Frans M aan langs de bergwand heb ik zo mijn eerste overlandvlucht gemaakt: wat een geweldig gevoel!

Het uitzicht vanaf de Pertuiset

Daarna gingen we het nog eens dunnetjes overdoen: inmiddels was de thermiek goed op gang gekomen en ging het hard omhoog voor de start. Zulke thermiek had ik in Nederland nog niet meegemaakt: het was flink turbulent in de buurt en ik had al snel mijn eerste inklapper te pakken. Maar dit zijn de momenten waarvan je leert je vliegtuig te vertrouwen: mijn Ozone Geo 6 trekt zich er niets van aan en herstelt zich al voordat je doorhebt wat er gebeurt. Na wat draaien zat ik al snel onder een donzig wolkje en was het tijd om te gaan steken. Met genoeg hoogte vloog ik over het kruis op de Pointe de Marcelly richting Samoëns en zou ik de landing moeiteloos kunnen halen, ditmaal zonder te hoeven schrapen langs de helling. Ik was echter zelfs iets tè gretig en vloog te ver door in het dal zonder op de toegenomen valleiwind te letten: ik heb door me zo plat mogelijk te houden en de speedbar vol in te trappen de landing nèt gehaald.

Op de derde dag ontdekte ik hoe leuk het is om met de anderen samen in de bel te vliegen: je ziet precies hoe hard de anderen omhoog gaan en zo help je elkaar de beste lift te vinden. Bij de tweede vlucht kon ik hoogte opbouwen vanaf de start en bereikte ik al snel wolkenbasis. Een geweldige ervaring om over de besneeuwde toppen te vliegen! Ook deze dag werd er een hoogtepunt geboekt: mijn langste vlucht duurde wel 2 uur en 13 minuten!

Tussen de sneeuw en de wolken door

De vierde dag werd de keuze gemaakt om naar de beroemde start van Annecy te gaan. Dit bleek een bijzonder goede beslissing te zijn: de dag erna zou het luchtruim in de buurt sluiten vanwege een bezoek van president Biden aan Genève. De opdracht van vandaag: de “kleine driehoek” over het meer. Dit was uitdagend om meerdere redenen: een starthelling met crosswind, drukte in de lucht, en een stevige valleiwind die op bepaalde plekken voor rommelige lucht zorgt. Echter lukte het bij de derde vlucht om samen met Frans M uit te stijgen tot bijna 2000 meter en hebben we samen het grote blauwe meer overgestoken. Aan de overkant kom je dan uit bij een heuvelkam waar de wind heel laminair langs omhoog stroomt en je zo omhoog kunt soaren, een bijzonder unieke ervaring. Na samen triomfantelijk richting de landing te vliegen volgde er nog een duik in het meer waarmee de dag compleet was.

De oversteek met Frans M

Er volgden nog meer mooie herinneringen: een gezellige barbecue, een bel die me in vijf minuten van 1600 naar 2600 meter bracht, de prachtige start van Plaine Joux, en uiteraard zijn alle oefeningetjes ook nog aan bod gekomen. Maar ik merkte wel dat mijn energievoorraad steeds leger werd, dus werd het belangrijk om iets rustiger aan te doen tijdens de laatste dagen.

Om alleen te stellen dat de week mijn verwachtingen heeft overtroffen zou een understatement zijn. De week had het allemaal: perfect weer, mooie startweiden, prachtige uitzichten, volop gezelligheid, lekker eten, stevige thermiekbellen, uitdagende leermomenten, 17 mooie vluchten en een totale vluchttijd van meer dan 13 uur! Niet alleen heb ik mijn luchtwaardigheid mogen halen, ik heb mijn eerste overlandjes mogen maken, al mijn persoonlijke records doorbroken en fantastische ervaringen opgedaan. De (hulp-)instructeurs hielden me goed in de gaten vanuit de lucht en vanaf de grond maar gaven me ook veel vrijheid, waardoor ik veel heb kunnen leren. Mijn dank gaat uit naar het Maurik team voor de organisatie en de instructie, maar ook voor de vrijvliegers in mijn groepje, van wie ik veel heb geleerd.

Tot volgend jaar!

Recente berichten

Laat een reactie achter

Begin met typen en druk op enter om te zoeken